Անահիտի Ծննդեան տոն է և այս տարի իր ծննդյան տարեդարձի համար հայրը նրան գիրք նվիրեց, որի մեջ չկա նկարներ: Անահիտի հայրը նկատեց իր հիասթափությունը և ասաց նրան. « Սա ոչ միայն գիրք է, այլև կախարդական գիրք է:
Անահիտի ամեն ինչ դուր եկավ կախարդանքի հետ: Նա սկսեց կարդալ այն, չնայած նրան, որ չափազանց ոգևորված չէր: Հաջորդ առավոտ հայրը նրան հարցրեց. «Գտե՞լ ես կախարդական բանալին»: Այնպես որ … կար բանալին: Անահիտը թռավ գրքի միջով, բայց բանալին չկար: Նա վերադարձավ, շատ նեղացած, բայց հայրը նախազգուշացրեց նրան. «Դու այդպես չես գտնի: Դու պետք է գիրքը կարդաս»:
Անահիտը շատ համբերություն չուներ և նա դադարեց գիրքը կարդալուց ՝ մտածելով, որ հայրը փորձում է նրան խաբել մի փոքր ավելին կարդալու, ինչպես Անահիտի ուսուցչուհին առաջարկել էր հայրիկին: Մի փոքր անց նրա քույրը ՝ Անժելան, որը իրենից փոքր էր, խնդրեց նրան գիրքը, որպեսզի նա փորձի կարդալ այն: Մի քանի օր փորձելուց հետո նա հաջողությամբ կարդաց ու նա հայտնվեց հյուրասենյակում ՝ ուրախությամբ գոռալով, «Ես գտա դա: Ես գտել եմ կախարդական գրքի բանալին»: Եվ նա չէր դադարում խոսել այն բոլոր աշխարհների և վայրերի մասին, որոնք նա այցելել էր ՝ օգտագործելով այդ կախարդական բանալին: Բոլոր ելույթներն ավարտվեցին Անահիտի համոզելու համար, որ վերսկի կարդալ գիրքը: Սկզբում դա ցավ էր; նույնիսկ մեկ պատկեր չկար: Բայց, աստիճանաբար, պատմությունը սկսեց կյանքի կոչվել, և Անահիտը հետաքրքրվեց արկածախնդիր արքայազնի կյանքով: Հետո, հանկարծ, նա այնտեղ էր:
Գիրքն ինքնին բանալին էր:
Որ երբ նա բացում էր այն, նա զգում էր փոխադրվել դեպի իր հովիտները և ծովերը, և նա ապրում էր իր ծովահենների, իշխանների և կախարդների արկածները, կարծես իրենք ինքն էին: Եվ գլուխն ու նրա երազանքները լցվում էին արկածներով, երբ նրանք առիթ ստանային: Այնուամենայնիվ, այդ պատմության մասին ամենալավն այն էր, որ այդ ժամանակից ի վեր յուրաքանչյուր նոր գրքում նա տեսնում էր հազար աշխարհների և արկածների նոր բանալին: Անահիտը երբեք չի դադարել ճանապարհորդել այդ տառերով և բառերով:
Աննամարիա Մարգարեանի բլոգ 