Արդեն մոտենում էր Ամանորը: Ինչպես բոլորը Եվան նույնպես շատ էր սպասում Ամանորին: Նա արդեն նամակ էր գրել Ձմեռ պապիկին և անհամբեր սպասում էր իր նվերներին: Եվան ամեն օր մայրիկին խնդրում էր դնել և զարդարել տոնածառը, սակայն մայրիկն ամեն օր մի պատճառ էր գտնում նրան մերժելու համար: Եվան արդեն հուսահատ էր եղել և որոշում է այլևս չխոսել տոնածառի մասին: Արդեն դեկտեմբերի երեսուն մեկն էր, Եվայի բոլոր ընկերները զարդարել էին իրենց տոնածառները, բացի Եվայից: Հուսահատված, Եվան որոշում է գնալ քնելու: Առավոտյան արթնանում է, լվացվում, հագնվում և գնում հյուրասենյակ, և այ քեզ հրաշք, հրաշք տոնածառը չգիտես ինչպես հայտնվել էր հյուրասենյակի մեջտեղում, իսկ տոնածառի տակ լիքը նվերներ: Եվան ուրախությունից սկսում է լացել: Ամանորը դառնում է իսկական տոն փոքրիկ Եվայի համար:
Իմ ամանորյա հեքիաթը
Հրատարակված
Աննամարիա Մարգարեանի բլոգ 